چرا زنبورداری در اروپا به سمت پرورش نژاد های بومی تغییر مسیر داده؟
نوشته شده توسط آقای دکتر اسماعیل امیری از دانشگاه کارولینای شمالی - ایالات متحده آمریکا
زنبورداران ایتالیا و المان از پیشروترین ها در دنیا بودند که چندین دهه قبل دست به انتخاب کندوهای برتر زدند و با توجه به پتانسیل بالای این نژاد ها توانستند جایگاه ممتازی در بین سایر کشورهای دنیا بدست بیاورند به طوری که این دو نژاد تقریبا در همه جای دنیا یافت می شوند بدون توجه به سازگاری یا ناسازگاری به محیط، و چه بسا در بسیاری از کشورها نژاد های بومی به عنوان ذخایر ملی کشورها و دنیا به همین دلیل از بین رفت یا در حال از دست رفتن است. در سالهای اخیر با توجه به مرگ و میر کلنی های زنبور عسل مخصوصا در ایالات متحده مطالعات گسترده ای برای یافتن دلایل این مرگ و میر و راه حل های برون رفت از معزل انجام گرفت. در این بین زنبور داران کشورهای اروپایی خسارات کمتری را نسبت به زنبورداران امریکایی متحمل شدند و این صرفا بدلیل نوع زنبورداری و مدیریت کندوها و احتمالا بومی بودن نژاد های تجاری در اروپا(سازگاری ژنتیک و محیط) می باشد. بنابراین از چهار سال گذشته محققین کشورهای اروپایی در حال شناسایی نژاد های بومی کشورهای اروپایی با استفاده از به روزترین تکنیک های ازمایشگاهی و ژنتیکی هستند که نهایتا با همکاری زنبورداران محلی در پی اصلاح و گسترش این نژادها و اصلاح نژاد انها به دلیل سازگاری این ژنونیپ ها با محیط خود هستند. به تازگی این کارگروه در پی عملی کردن کار خود در سطح گسترده تری در کشورهای اروپایی هستند که نشان از اهمیت نژاد های بومی در مقابل استرس های محیطی و منطقه ای دارد.
متاسفانه راهی را که اروپا رفته و برگشته را زنبورداران ایرانی با هدایت عده قلیلی که کمترین اطلاعات علمی در این زمینه ندارند و هیچگونه مراودات علمی با کشورهای پیشرو ندارند را اغاز کرده اند غافل از اینکه این راه قبلا توسط دیگران پیموده شده و عواقب زیانبار ان کاملا مشخص است.
